Bij het opruimen van een huis de afgelopen weken, stort ik bijna dagelijks zakken vol afval in de ondergrondse containers. Het lijkt makkelijk; weggooien, maar steeds weer merk ik dat ik NIETS kan weggooien zonder toestemming van mijn klant. Wat voor mij bijvoorbeeld een waardeloos knopje is, is voor mijn klant het knopje van een antiek bootje. Meestal weten mijn klanten exact waar het een bepaald onderdeel van is, ook al ligt het al jaren in een hoek of onder een bed stof te happen. Voor mijn elke keer weer een signaal dat hóe klein het item ook is, ik altijd moet verifiëren wat de waarde ervan kan zijn.
